Jedź moją rakietą

Kiedy piszę ten post, dzieli nas około tygodnia od wielkiego patriotycznego święta w Stanach Zjednoczonych. Dla moich międzynarodowych czytelników jest to ten, w którym robimy nasze wielkie święto z paradami, fajerwerkami i mnóstwem machania flagami. Pij dużo piwa, jedz dużo mięsa. Jakiś polityk wygłosi przemówienie o wolności io tym, że jesteśmy najlepszym krajem na świecie.

W tym roku tego nie czuję. W ostatnim raporcie, na naszej południowej granicy wciąż przetrzymywaliśmy ponad 2,000 dzieci uchodźców bez opieki, niektóre z nich w obozach namiotowych nie do odróżnienia od więzień. I w pewnym momencie (był pewien sprzeciw polityczny, teraz może się to nie wydarzyć) plan polegał na zatrzymaniu nawet 20,000 XNUMX dzieci-uchodźców i przetrzymaniu ich jako zakładników politycznych w bezcelowej i głupiej wewnętrznej politycznej walce, którą toczymy. To terroryzm państwowy na wielką skalę. Nie sprawia, że ​​chcę iść na paradę ani machać flagą.

Stany Zjednoczone zyskały złą reputację w XXI wieku, jeśli chodzi o prowadzenie więzień dla osób, którymi rząd gardzi:

Pomysł, że szybko rozbudowujemy takie więzienia w stylu obozów koncentracyjnych - i zapełniamy je dziećmi - nie sprawia, że ​​mam ochotę iść i posłuchać patriotycznej mowy. Nie w tym roku.

Ale fajerwerki? Fajerwerki są fajne. W szczególności nigdy nie znudziły mi się rakiety, które w zależności od projektu mają aspekty bycia systemami uzbrojenia, systemami transportu i bardzo pięknymi przedmiotami, kiedy mówią „Kaboom!” I, oczywiście, dla faceta od porno, takiego jak ja, nigdy nie przestają być cudownie falliczne.

W epoce magazynów celulozowych bardzo często można było zobaczyć bezradną bohaterkę przywiązaną do rakiety lub uwięzioną w niej, tak jak została wystrzelona w kosmos lub w podobnie niebezpieczne i śmiertelne miejsce. W tej chwili mam przydługi lista osób, które chciałbym nominować na wycieczkę wewnątrz tej rakiety właśnie tutaj, ale będę musiał zadowolić się marzeniami, wzdychaniem i marzeniami:

Jeśli chcesz być wręcz paskudny, dosłowny i wciągający w swoje fantazje o pokazach fajerwerków na rakietach, artysta Gronc narysował tego człowieka-jeźdźca rakietowego fajerwerków dla swojego Wybuchowe dziewczyny w 2007 roku. Podobnie jak wszystkie wybuchowe dziewczyny Gronca, wydaje się niesamowicie radosna, jeśli chodzi o hałaśliwy i niechlujny pokaz świetlny, który ma zamiar zapewnić:

Moją ulubioną ze wszystkich dziewczyn jeżdżących na rakietach są wesoło skąpo ubrane panie hobo. Na rakiecie jest gorąco, więc nie noszą zbyt wiele i zdecydowanie jeżdżą całym tym gwałtownym pchnięciem rakiety, który pulsuje między ich ciasnymi, silnymi udami zaraz na zewnątrz naszej małej, zaściankowej jurysdykcji. Mają swoje ubrania w uroczym zawiniątku z chusteczkami na patyku przerzuconym przez ramię i machają do nas na pożegnanie, ponieważ nigdy nie wrócą.

Gdzie ona idzie? Dociekliwi mężczyźni chcą wiedzieć, ale odpowiedź na to pytanie jest trudna. Jest werset z piosenki komika Toma Lehrera, który podkreśla trudność:

„Kiedy rakiety wzniosą się w górę,
kogo obchodzi, gdzie schodzą?
To nie jest mój dział ”
mówi Wernher von Braun.

Wesołych świąt patriotycznych wszystkim. I nie zapomnij o pochyleniu głowy.